- Szczegóły
- Opublikowano: 27 lipiec 2016
- Odsłony: 2977
Wyżyna Teatralna 2016
Ogólnopolski Festiwal Teatrów i Monodramistów
SPEKTAKLE MISTRZOWSKIE
Magdalena Bochan-Jachimek
"Mamy Problem"
Reżyseria: Jakub Ehrlich
Scenariusz: Szymon Jachimek
Muzyka: Hubert Świątek
Scenografia: Monika Ossowska
fot. Zuzanna Gąsiorowska
„Mamy problem” to monodram macierzyński, który powstał z potrzeby odsłodzenia wizji macierzyństwa, która jest ogólnie przyjęta. Inspiracją było życie...
Kiedy w domu pojawia się noworodek, wszyscy są szczęśliwi. Niemowlę leży w białym kaftaniku, radośnie kwili i macha rączką do przytulonych do siebie rodziców. …tak to przynajmniej wygląda w reklamach.
Rzeczywistość jednak okazuje się diametralnie inna. Chwilę po radosnym kwileniu niemowlę wpada w rozpacz. Niewyspana mama złości się na zapracowanego tatę. Tata ma pretensje, że nagle został odsunięty na dalszy plan. A dziecko ma kolkę, więc budzi się z rykiem co dwie godziny. Ale potem się uśmiecha…
Właśnie o pierwszych miesiącach macierzyństwa i związanym z nim emocjonalnym rollercoasterze opowiada ten spektakl. Jest śmieszny, straszny i wzruszający - tak jak to w prawdziwym życiu bywa. W rolę matki wcieli się Magdalena Bochan-Jachimek, aktorka i reżyserka, związana z Centrum Kultury w Gdyni i Teatrem na Plaży, prywatnie mama dwójki kilkuletnich dzieci. Scenariusz napisał jej mąż, trójmiejski satyryk i dramaturg, Szymon Jachimek. Spektakl wyreżyserował Jakub Ehrlich, aktor Teatru Miniatura, od niedawna również poznający świat smoczków i zabawek edukacyjnych.
Jeśli masz dziecko, planujesz mieć dziecko, byłaś lub byłeś dzieckiem - warto ten spektakl zobaczyć.
Magdalena Bochan-Jachimek - Aktorka współpracująca z Teatrem na Plaży w Sopocie, Teatrem Gdynia Główna, Centrum Kultury w Gdyni, Teatrem Nowym w Poznaniu; instruktorka teatralna: prowadzi zajęcia dla Centrum Kultury w Gdyni, Festiwalu Miasto Słowa w Gdyni, Zespołu Placówek Specjalistycznych im. K.Liseckiego „Dziadka”; producentka: „Wieczór Piosenki Niegłupiej” (odbył się w Teatrze Miejskim w Gdyni 2013), Koncert Mariusha (odbył się w Klubie Atlantic, 2014), monodram macierzyński „Mamy problem” (premiera 15.04.2016 w Teatrze Gdynia Główna).
Premiera 15.04.2016
Czas trwania: 50 minut
Ewelina Niewiadowska
"To moja Marilyn Monroe"
Scenariusz: Cris Henry
Reżyseria: Cris Henry
Choreografia: Ewelina Niewiadowska
Kostiumy: Ann Alex
Światło: Andrzej Gier
Monodram Crisa Henry’ego w wykonaniu Eweliny Niewiadowskiej
Tytuł „To moja Marilyn Monroe” sugeruje, że to jest czyjś prywatny obraz ikony popkultury. Jak się jednak okazuje bohaterką monodramu jest bardzo przeciętna aktorka, która ma kłopoty z własnym życiem i opowiada nam swoją, na pozór dość banalną, historię. A tytułowa Marilyn Monroe jest gdzieś obecna w naszej świadomości, ale zdecydowanie dalej, gdzieś na trzecim planie. Bohaterka spektaklu to aktorka. Nie jakaś wyjątkowa, zwykła, która nie zrobiła kariery i zwątpiła w sens uprawiania tego zawodu. Jej więź z legendą amerykańskiego i światowego kina nie polega na jakichś artystycznych odniesieniach.
Zdaniem bohaterki tego monodramu z Marilyn Monroe łączy ją podobieństwo życiorysów. Obie panie miały okropne dzieciństwo, a potem nie specjalnie im się wiodło w kontaktach z mężczyznami. Co tu kryć, mimo bardzo licznych prób obu – było, nie było - artystek. Ta opowieść jest rwana, pełna dygresji, niedopowiedzeń, tęsknot, samotności i najróżniejszych odcieni emocji. Nie wiemy do końca, kiedy bohaterka monodramu, której ani życie, ani teatralna kariera nie poukładały się najlepiej, z nami jest rzeczywiście szczera, a kiedy zmyśla i kłamie. Bez wątpienia chce nas sobą uwieść i zainteresować. Chce, byśmy nie myśleli, że jest taką kiepską aktorką, jak o sobie mówi. Cały czas prowadzi z nami tę dość przewrotną grę. Grę, której finał jest dość zaskakujący.
Prapremiera spektaklu odbyła się w Nuovo Teatro delle Commedie podczas Dni Kultury Polskiej w Livorno we Włoszech 13 kwietnia 2012. Polska publiczność zobaczyła po raz pierwszy monodram w maju na scenie PWST we Wrocławiu. Spektakl grany był również m.in. na 41.Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora OFTJA, na IV Jesiennych Spotkaniach Teatralnych „Po Co Komu Teatr?” w Polkowicach oraz na XV Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Autorskich i Adaptacji „Windowisko” w Gdańsku.
Ewelina Niewiadowska – aktorka, choreografka, instruktorka i reżyserka teatralna. Urodziła się w 1980 r. Jest absolwentką Policealnego Studium Aktorskiego przy Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie (specjalizacja: aktorstwo dramatyczne) oraz Państwowego Pomaturalnego Studium Animatorów Kultury i Bibliotekarzy w Ciechanowie (specjalizacja: instruktor teatralny). Grała na scenie Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie (była m.in. Matką Boba i Policjantką w „Młodej śmierci” w reż. Rafała Matusza), współpracowała z Wrocławskim Teatrem Lalek (m.in. Filifionka w „Lecie Muminków”, reż. Mariusz Kiljan).
Przez pięć lat była aktorką Teatru Arka we Wrocławiu, gdzie wystąpiła w kilkunastu spektaklach (m.in. Lady Makbet w „Makbecie” w reż. Renaty Jasińskiej, spektakl pokazywany był na Festiwalu Szekspirowskim w Gdyni). Współpracuje z grupą teatralną TE-O-KA („Opata” w reż. Jarosława Paczkowskiego obejrzała już publiczność wielu festiwali, m.in. kaliskiej La Strady i świdnickiego Festiwalu Teatru Otwartego), jest współzałożycielką i reżyserką spektakli teatru Niebieski Kwiat („Magiczne przygody kotki Czi”) oraz założycielką i reżyserką spektakli Teatru Ruchu i Pantomimy Imaginacje, który brał udział m.in. w Festiwalu Soft w Olsztynie, Festiwalu Epizod w Krakowie, Festiwalu Zwierciadła w Lublinie, Festiwalu OFTS w Warszawie.
Premiera: Maj 2012
Czas trwania: 60 minut
Caryl Swift
"Matka Mejra i jej dzieci"
Reżyseria: Stanisław Miedziewski
Scenariusz: Caryl Swift, Stanisław Miedziewski
Caryl Swift w monodramie „Matka Mejra i jej dzieci” wciela się w postać tytułowej Mejry. Tekst powstał na podstawie reporterskich relacji Wojciecha Tochmana (Jakbyś kamień jadła) i Ryszarda Bilskiego (Urodziłam się z łopatą), dotyczących masakr popełnionych w imię „czystek etnicznych” podczas wojny na Bałkanach, w latach 1992-95.
Inspiracją dla owego spektaklu była postać dr Ewy Klonowskiej, urodzonej we Wrocławiu, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek medycyny sądowej na świecie i członkini Amerykańskiej Akademii Nauk Sądowych, która dostarczyła też część wykorzystanego w monodramie materiału. Dr Klonowska od ponad 15 lat wydobywa ludzkie szczątki z niezliczonych grobów rozsianych po całej Bośni. Metodycznie pracując po kilkanaście godzin dziennie, oddziela drobne kostki dzieci od kości nastolatków i dorosłych dopasowując każdą z nich do pozostałych. Z wydobytych bezładnych stosów szczątków odtwarza zwłoki ludzi, które zwraca rodzinom. Jest ona kluczem do połączenia zmarłych z żywymi.
Tytułowa Matka Mejra, muzułmanka z Bośni, która w roku 1992 straciła podczas tej wojny syna i córkę, towarzyszy doktor Ewie z codzienną pomocą, nacechowaną jednak permanentnym oczekiwaniem na odnalezienie szkieletów swoich najbliższych.
Monodram „Matka Mejra i jej dzieci” rzuca światło na heroiczną „walkę z żywymi o prawa zmarłych”. Traktuje o naszej bezgranicznej pamięci o najbliższych, ale też o potrzebie złożenia ich w grobie i uwolnieniu się od żałoby. Spektakl ten jest wołaniem o sprawiedliwość wobec niewinnych, wobec ofiar i zapomnianych. Mówi o okrucieństwach popełnianych dawniej i obecnie na całym świecie, a nam żyjącym we Wspólnej Europie, przypomina też o demonach kryjących się w dziejach naszego kontynentu.
CARYL SWIFT urodzona w Farnborough (Wielka Brytania) aktorka, tłumaczka, animator kultury, od ponad dwudziestu lat mieszka w Polsce.
W 1985 ukończyła Uniwersytet Walijski w Aberystwyth, Wydział Teatru, Filmu i Telewizji (aktorstwo, reżyseria). Od początku lat ’90 aktorka współpracuje z wybitnym reżyserem Stanisławem Miedziewskim (Słupski Ośrodek Teatralny RONDO, Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku, Kompania Banda Oszustów). W latach 2005-2007 aktorka i asystent reżysera w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, gdzie była również koordynatorem współpracy zagranicznej teatru. W 2005 zagrała też roku w Teatrze Off-deBicz w Sopocie. Zrealizowała trzy monodramy „Kalamarapaksa”, „Ćma” i „Matka Mejra i jej dzieci”. Aktorka ma swym koncie role w serialach telewizyjnych i reklamach. Caryl Swift jest również autorką wielu przekładów dla teatrów i aktorów (m.in. Teatr KANA, Ewa Kasprzyk, dla Festiwalu Teatralnego Divadlo w Nitrze na Słowacji, Marcin Bortkiewicz, Wioletta Komar, Teatr Cogitatur). Współpracuje też aktorami pomagając im ulepszyć odegranie jej przekładów w języku angielskim. Dzięki zachowaniu – w przekładzie – niuansów rytmu, tonu i emfazy oryginału, wynikiem takiej współpracy są bardzo pozytywne recenzje i prestiżowe nagrody, m.in. Fringe First oraz Critics’ Award na Edinburgh Fringe Festival (“Noc”, Teatr KANA) oraz w 2011 roku Best Actress (“Diva”, Wioletta Komar) i Best International Show (“Patty Dyphusa”, Ewa Kasprzyk) na United Solo Festival na Broadway’u w Nowym Jorku.
NAGRODY ZA DZIAŁALNOŚĆ AKTORSKĄ: wyróżnienie na Festiwalu Teatru Jednego Aktora w Toruniu (1994), XXXVII Ogólnopolski Przegląd Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT 2002 – Nagroda Marszałka Województwa Zachodnio-Pomorskiego, Ogólnopolski Festiwal Teatrów Niezależnych w Ostrowie Wielkopolskim (2002) – Grand Prix, Festiwal Formy Teatralne w Warszawie (2002) – Grand Prix, Nagroda Specjalna Jury 44 Kaliskich Spotkań Teatralnych (2004), Międzynarodowy Festiwal Teatralny w Mogilewie na Białorusi – Grand Prix (2007). Nagroda I stopnia Prezydenta Miasta Słupska za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Rondo w Słupsku (2005).
Premiera: 06.01.2012
Czas trwania: 50 minut
Przemysław Gąsiorowicz
"Szklany sufit"
Reżyseria: Przemysław Gąsiorowicz
Scenariusz: Przemysław Gąsiorowicz
Przemysław Gąsiorowicz - Aktor teatralny (Teatr im. J. Osterwy w Lublinie), filmowy (Pitbull, Czas Honoru, At Oglog), konferansjer, kabareciarz, showman, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Wydział Aktorski, Niepublicznej Szkoły Aktorskiej SPOT w Krakowie, Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Historyczny, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej, kierunek etnologia. Uczeń m.in. Jana Peszka, Mikołaja Grabowskiego, Jerzego Stuhra, Krzysztofa Globisza, Anny Polony, Marty Stebnickiej i Olgi Szwajgier. Przyjaciel Teatru OKO i Wyżyny Teatralnej.
Czas trwania: 70 minut
Teatr Krzyk
"To Face"
Reżyseria: Marek Kościółek
Współpraca reżyserska: Annna Giniewska
Scenariusz: Zespół
Muzyka: Zespół
Scenografia: Zespół
Pytanie o własną naturę bywa naszym najdociekliwszym pytaniem o samego siebie. Ile potrzeba konsekwencji i determinacji, by stawić jej czoła i chociaż raz spróbować się jej przeciwstawić? A później i tak po płonącej walce przyznać się przed samym sobą, że ma się to nijak do ŻĄDZ, które budzą się w nas tak potężnie i mrocznie, że żadne znane nam słowa nie są w stanie ich okiełznać. Jako byty wciąż się doskonalimy, by w oparach absurdu swoją niedoskonałość ukrywać przed światem. Co śmieszne, to ukrywanie wzbiera na sile, gdy wytwarzamy osobliwą relację z drugim człowiekiem. Wówczas rodzi się tęsknota, a z nią kolejne pytania - gdzie się schronić i jak się chronić? Bo przecież po wielu latach zderzania się ze sobą w imię własnych przeżyć, kody egzystencji znane są już tylko nam? A świat jak szalony wali i tupie, byśmy oddali mu to, co nasze i dyskretne. Nie ma litości dla osobliwości i tkliwości. Brzuchy świata są wciąż nienasycone i głodne, a jego kły coraz ostrzejsze. Wówczas w tej zawierusze życia i śmierci pozostaje nam często tylko granica własnych możliwości i ciągłych starań o siebie. Ceną tego mogą być już tylko narodziny czegoś nowego i nienazwanego - gdzie podobieństwo rodzi się z nas, dla nas – i wówczas pozostaje nam chwila, w której liczy się już tylko czas - face „TO FACE”.
Teatr Krzyk: Specyfika naszej pracy nie polega na realizowaniu spektakli według gotowego scenariusza, obce nam jest również tak zwane "pisanie na scenie". Zgodnie ze specyfiką naszej pracy, najważniejszym spoiwem, dzięki któremu powstają przedstawienia, jest grupa. Wspólne przebywanie, docieranie do siebie w kontekście czysto ludzkim, przeżywane razem zarówno sukcesy, jak i porażki i kryzysy, przekładają się na aspekt pracy scenicznej.
W czasie ponad dziesięcioletniej działalności artystycznej stworzyliśmy własną metodę pracy, której najważniejszym hasłem jest właśnie grupowość - pojmowana jako wzajemna odpowiedzialność.
Więcej o Teatrze Krzyk i spektaklu eksPLoracja znajdziesz na: www.krzyk.art.pl
Premiera: 02.06.2015
Czas trwania: 50 minut
SPEKTAKLE FESTIWALOWE
Studio Teatralne Julii Kotarskiej-Rekosz
"Jaskółka"
Reżyseria: Julia Kotarska- Rekosz
Scenografia: Julia Kotarska- Rekosz
„Jaskółka”: historia oparta na faktach. W wyniku traktatu ryskiego zawartego po wojnie polsko-bolszewickiej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Sowieckich w marcu 1921 r., w granicach ZSRS znalazło się prawie 3/4 ziem należących do Rzeczpospolitej przed rokiem 1772 i ponad 1,5 mln mieszkających tam Polaków. Polacy byli dla sowietów podwójnymi wrogami - po pierwsze, byli wrogim elementem jako przedstawiciele narodu, który przez ponad 100 lat zaborów opierał się rusyfikacji i trwał w przywiązaniu do polskiej mowy, kultury i tradycji, a w ostatnich latach aktywnie walczył w wojnie przeciwko władzy sowieckiej. W 1920 r. nie było rodziny polskiej, której synowie nie walczyliby w wojnie polsko-bolszewickiej. Po drugie, ponieważ Polacy stanowili na tych ziemiach elitę (byli to w dużej części potomkowie
polskiej szlachty i arystokracji, posiadacze ziemscy, przedsiębiorcy, inteligencja, w tym także oficerowie i księża katoliccy), po rewolucji bolszewickiej stali się wrogiem klasowym przeznaczonym do wymordowania. Choć Polaków walczących o wolność wywożono na Syberię także w czasach Rosji carskiej, to masowe represje i deportacje, których celem było biologiczne wyniszczenie narodu, spadły na Polaków po 1921 r., a apogeum represji przypadło na lata 1937-1938, gdy Polaków mordowano masowo w ramach stalinowskiej rozprawy z rzekomą Polską Organizacją Wojskową. Jak obliczyli historycy, w latach 30. w ZSRS Polacy byli narażeni na utratę życia z ponad 30-krotnie większym prawdopodobieństwem niż przedstawiciele innych narodowości, w tym m.in. Żydzi. W następstwie paktu Ribbentrop-Mołotow z sierpnia 1939 r. Niemcy i Związek
Sowiecki dokonały rozbioru Polski. Niemcy zaatakowali Polskę 1 września, Sowieci 17 września 1939 r. Kolejne miliony Polaków znalazły się pod niemiecką i sowiecką okupacją. Wszyscy obywatele polscy mieszkający na wschód od linii Bugu (obecna wschodnia granica Polski) zostali uznani za obywateli sowieckich - i poddani niespotykanym w historii cywilizacji represjom. Na Syberię i do obozów koncentracyjnych zwanych łagrami zsyłano Polaków masowo, a śmiertelność była zatrważająca. Polaków zabierano nocą z domów i wywożono w nieznanym kierunku lub rozstrzeliwano. Spośród mężczyzn aresztowanych przez NKWD przeżył tylko co drugi, ale ofiarami holokaustu Polaków na wschodzie były także kobiety i dzieci.
Monodram "Jaskółka" oparto na faktach zaczerpniętych z prawdziwych wspomnień kobiet. Scenariusz powstał na podstawie książki Anny Herbich "Dziewczyny z Syberii", zawierającej relacje kobiet wywiezionych jako młode dziewczyny na Syberię w latach 1939-1945. Książka została wydana nakładem wydawnictwa Znak.
Scenariusz napisany przez Julię Kotarską-Rekosz na podstawie reportaży Anny Herbich ujętych w książce "Dziewczyny z Syberii" wydanej dzięki staraniom wydawnictwa ZNAK. Monodram jest historią dziewczynki wywiezionej na Syberię.
Data premiery: 21.04.2016r
Czas trwania: 55 minut
Teatr Małych Form Sylaba
"Czy wojna jest dla dziewczyn?"
Reżyseria: Klaudia Hasiuk, Roman Uściński
„Czy wojna jest dla dziewczyn?” to monodram powstały na fragmentach z książki o tym samym tytule napisanej przez Pawła Beręsewicza. Historia małej dziewczynki, którą pewnego dnia zaskoczyła II wojna światowa. Elka musiała nauczyć się jak radzić sobie w trudnych sytuacjach i być dzielną. Na dziewczynce spoczywa ogromna misja: dochować najprzeogromniejszej tajemnicy.
Czas trwania: 10 minut
Teatr Małych Form Sylaba
"Kobieta niezależna"
Reżyseria: Roman Uściński, Marta Łaska
Scenariusz: Marta Łaska, Roman Uściński
"Kobieta niezależna" jest historią osoby sukcesu, która nie potrafi poradzić sobie z otaczającą ją rzeczywistością. Kobieta prowadzi wewnętrzną walkę, w której jedną ze stron jest chęć ucieczki od szarej monotonii, a drugą- silne poczucie obowiązku.
Czas trwania: 25 minut
Teatr NOTOCO
"Błąd"
Reżyseria: Monika Nitkiewicz
Scenariusz: Monika Nitkiewicz i Ewa Sakłak
"BŁĄD" autorski spektakl o dziewczynach z "poprawy" o trudnym dzieciństwie, które je napiętnowało, o braku miłości i akceptacji, ale także o marzeniach, które mają jak wszystkie młode osoby... czy zrealizują je po wyjściu z ośrodka? czy tytułowy "błąd'' będzie ciągnął się za nimi do końca życia?
Data premiery: 14.04.2016r
Czas trwania: 25 minut
Teatr M.D.K. czyli Młode Dzielne
"Bal w operze"
Reżyseria: Monika Adamiec
Scenariusz: Monika Adamiec na podstawie poematu Juliana Tuwima
Poemat Juliana Tuwima jest pretekstem do podglądnięcia świata celebrytów i wielkiej finansjery, czerwonych dywanów, szykownych kostiumów i błysków fleszy".
Gdy wszyscy gotują się na Wielki Bal, nikt nie chce wiedzieć jak naprawdę wygląda ten "wielki świat", co kryje się pod cienką warstwą makijażu, tafty i "lśniących na glanc" klamek. Złudzenia są piękniejsze i słodsze niż rzeczywistość, a wir zaczarowanej nocy jak czarna dziura, może wessać każdego. Kto i jaką cenę zapłaci za beztroskę, lekkomyślność i łatwowierność?
Data premiery: marzec 2015
Czas trwania: 35 minut
Teatr Kantor Wymiany Myśli
"Stoję na scenie"
Scenariusz i Reżyseria: Monika Adamiec
Scenografia: Beata Klimkowska
Muzyka: Grzegorz Borda, Monika Adamiec
"Stoję na scenie" to rezultat pracy warsztatowej z młodzieżą w Wielopolu Skrzyńskim, w ramach projektu "Tadeusz Kantor inspiruje rodaków".
Akcja spektaklu rozgrywa się w pracowni malarza, albo gdzieś pod powiekami. Może to sen, a może jawa, może gonitwa myśli, która odbywa sie podczas przerwy na herbatę. "Stoję na scenie" to jakby dialog z samym Tadeuszem Kantorem, wchodzenie w interakcje z Jego inspiracjami: postacią Infantki z obrazu Diego Velazqez'a, walizką, parasolem, muzyką którą lubił... cytatami z niego samego.
Data premiery: listopad 2015
Czas trwania: 25 minut
Teatr Straszydełka
"Rozmówki polsko-polskie i… POLSKO-POLSKIE"
Reżyseria: Sławomir Żyłka, Barbara Michalczuk
Scenariusz: Sławomir Żyłka
Spektakl „Rozmówki polsko – polskie i… POLSKO POLSKIE” według prozy S. Mrożka, L. Kołakowskiego i H. Bardijewskiego w reżyserii Sławomira Żyłki i Barbary Michalczuk to poetycka opowieść o skomplikowanej naturze człowieka, jego wewnętrznej walce i konieczności dokonywania ciągłych wyborów - niezależnie od wieku, sytuacji i okoliczności. Aby zachować swoją twarz… trzeba nieustannie sprawdzać czy się ją jeszcze posiada. „Sprawdź… czy masz swoją twarz?”
Data premiery: kwiecień 2016 rok
Czas trwania: około 30 minut
Teatr Poezji Łukowskiego Ośrodka Kultury
"Rewolucja i kometa Halleya"
Scenariusz, reżyseria i scenografia: Sławomir Żyłka
Etiuda „Rewolucja i kometa Halleya” jest także teatralizowanym pokłosiem konkursów recytatorskich. Staraliśmy się połączyć odległe formalnie i treściowo teksty w taki sposób aby opowiedzieć kilka prawdopodobnych historii o człowieku…
Data premiery: kwiecień 2016
Czas trwania: około 20 minut
Teatr Duet Męski
"Dyplomata"
Reżyseria: Adam Sokolnicki
Scenariusz: Na podstawie opowiadania ,,Dyplomata” Antoniego Czechowa
Scenografia: Karol Grochowski
Zespól tworzy dwie osoby na co dzień pracujące z dziewczętami z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Podgłebokiem. Gościnnie głosu użyczyła Olga Bańka.
Przedstawienie oparte na opowiadaniu A. Czechowa "Dyplomata". Michaił Pietrowicz dostaje informacje, że żona jego przyjaciela umarła. Musi przekazać mu ją, ale w sposób subtelny i dyplomatyczny.
Premiera 27.10.2014 r.
Czas trwania: 20 minut
Grupa Teatralna Pomarańcze w Uchu na Skarpie bez Kartki
„Nie siedź na piłce bo się zrobi jajo”
Reżyseria: Karol Barcki
Scenariusz: Karol Barcki
Od dziecka wciska Nam się kit. Oszukuje się Nas, ściemnia, zwodzi, nagina prawdę, a przede wszystkim kształtuje na czyjeś podobieństwo. A co lub kto może wyrosnąć z nasiona, na które wylewa się pomyje pełne radioaktywnego kłamstwa, którego nie powstydziłyby się nawet rządy Rosji czy USA? Odpowiedź jest prosta: Ja. Są też inni, podobni. Wyrośliśmy z rajskich ogródków nawożonych propagandowym gnojem, więc gówno cokolwiek takich gnoi jak my obchodzi. Nie jesteśmy legionem, nie jesteśmy anonimowi, bo z łatwością można Nas znaleźć w Internecie. Ostatecznie za wiele dla Świata nie zrobiliśmy, a na pewno już go nie zmieniliśmy. A skoro już po tej Ziemi krocze, to może się spotkamy, pogadamy sobie. Ja zacznę.
Data premiery: 2014r
Czas trwania 45 minut
GOSPODARZE
Teatr OKO
"Zapałka"
Scenariusz: Marcin Woszczewski i grupa
Reżyseria: Marcin Woszczewski
Występują: Paulina Dąbrowska i Marcin Nawrocki
Scenariusz inspirowany dramatem Jerzego Rochowiaka pt.: „Supełek"
„Zapałka” to ciepła, ale zagadkowa opowieść o przygasającym związku kobiety i mężczyzny. On – spokojny, zakochany, ale kiedy trzeba potrafi uderzyć pięścią w stół… próbuje ratować związek. Ona – charyzmatyczna, stąpająca twardo po ziemi realistka znudzona codziennością, ale daje się namówić na tajemniczą wędrówkę… chyba też jej zależy. Dwójka bohaterów szuka sposobu na rozniecenie ognia, który wygasa, albo już dawno wygasł. Po latach wracają do przestrzeni, w której kiedyś pojawiła się iskierka rozpalająca ich uczucie. Czy stara, opuszczona restauracja im w tym pomoże? A może całkowicie wygasi?
„Zapałka” nietypowa propozycją w repertuarze Teatru OKO, nakłania do myślenia o tym jak bardzo ważne, a może najważniejsze w życiu człowieka jest uczucie miłości, przyjaźń, obecność drugiej osoby oraz umiejętność wspólnego rozwiązywania problemów.
Data premiery jest przypadkowa (14 luty), ale za to spektakl doskonale wpisuje się w święto zakochanych, zarówno tych, których związek zapłonął dawno temu… jak i tych, którzy poczuli to uczucie w niedalekiej przeszłości.
Data premiery: 14.02.2016
Czas trwania: 25 minut
Teatr OKO
"Jednostka"
Scenariusz: Marcin Woszczewski i grupa
Reżyseria: Marcin Woszczewski
„Jednostka” to kolejny spektakl Teatru OKO, który koncentruje się na jasno określonej tematyce. Tym razem spojrzeliśmy nieco inaczej na to urządzenie, przed którym teraz siedzicie i czytacie. Nieważne, czy to jest smartfon, tablet czy komputer. Ważne jest ile czasu przy nim spędzacie myśląc, że robicie to dla przyjemności, odpoczynku… Zadaniem spektaklu nie jest całkowite zniechęcenie, lecz zwrócenie uwagi na ile ten ekran jest narzędziem, a na ile pożeraczem czasu. „Jednostka” ma fabułę, której z pozoru nie widać. Spektakl może wciągać, bawić, śmieszyć, ale każe też się zastanowić czy właśnie teraz nie jest ten czas, żeby wyjrzeć poza monitor. Jednostka to słowo o wielu znaczeniach, a ile z nich znajdziecie Wy oglądając spektakl?
Premiera: 03.05.2016r.
Czas trwania: 25 minut
Teatr OKO
"Deżawi"
Scenariusz: Marcin Woszczewski i grupa
Reżyseria: Marcin Woszczewski
„Deżawi” czyli, spektakl w 48 godzin. To było zadanie, a w zasadzie wyzwanie, którego podjąłem się z czteroosobową grupką aktorów z Teatru OKO (Paulina Iwaniszczuk, Patrycja Piłat (w zastępstwie Aleksandra Sawczuk), Aleksandra Walczuk i Marcin Nawrocki).
Przypomnijmy, że o tym jaka tematyka pojawi się w spektaklu zadecydowała publiczność, która nie była dla nas zbyt łaskawa, ponieważ hasła, które się pojawiły są skrajnie od siebie oddalone: „uczucie”, relacje „starość – młodość” i „media”, ponadto publiczność zadecydowała, że spektakl ma być „wesoły” i trwać nie krócej niż „30 minut i nie dłużej niż 1 godzina”. To wszystko musi zawierać spektakl, który będzie spójny i konsekwentny powstanie w ciągu 48 godzin. Przygotowania rozpoczęliśmy o godzinie 18.00 w piątek (1 kwietnia). Komfortem w pracy było, to że mogliśmy się wyizolować na czas przygotowania spektaklu w Centrum Kultury i Rekreacji w Rudce, gdzie mieliśmy nocleg i wyżywienie. Dzięki temu każda godzina przebywania razem była pracą nad spektaklem. Przez te 48 godzin żyliśmy tym co pokażemy przed publicznością, a czas upływał. Na scenie więcej pracowaliśmy podczas pierwszej doby, natomiast druga była jedną wielką dyskusją z próbami sytuacyjnymi. Ostatnie godziny to były już tylko próby i „krystalizowanie spektaklu”. Ostatnie dwie godziny to był już tylko odpoczynek i rozmowy na zupełnie inne tematy.
W warstwie literackiej częściowo skorzystaliśmy z dorobku Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego podpierając się „Teatrzykiem Zielona Gęś”, nie zabrakło również scen improwizowanych czy tanecznych, które spajała muzyka i światła. Całość przyjęła formę performance i teatru absurdu z elementami satyry, trwa blisko 40 minut i jest wesoło. Możemy już tak stwierdzić, bo tak został odebrany spektakl przez publiczność, która przyszła w niedzielę (3 kwietnia), żeby nas sprawdzić. Po czym zgodnie stwierdziła, że wszystkie tematy, które nam nałożyła zostały zrealizowane nawet kilkakrotnie, za co nagrodziła nas długimi brawami (a nawet kilka osób biło je nam na stojąco). W rozmowach po przedstawieniu padło pytanie „czy jeszcze kiedykolwiek zagramy ten spektakl?”. Odpowiadamy… TAK, ale to już na pewno będzie inna jego odsłona, bo w przypadku „Deżawi” nigdy nie jest tak samo, chociaż czasami wydaje się, że to już było…
Marcin Woszczewski
Premiera: 03.04.2016r. - (Performance w 48h)
Premiera oficjalna: 24.04.2016r.
Czas trwania: 40 minut
Teatr OKO
"Zadra"
Scenariusz: Marcin Woszczewski według dramatu Richarda Rashke pt.: „Droga Estero” w tłumaczeniu Marka Bema
Reżyseria: Marcin Woszczewski
Występują: Paulina Iwaniszczuk, Aleksandra Walczuk, Marcin Woszczewski
Spektakl powstał w konsultacji z Muzeum Pojezierza Łęczyńsko – Włodawskiego wraz z filią Muzeum Byłego Hitlerowskiego Obozu Zagłady w Sobiborze oraz Stowarzyszeniem „Przyjaciół Upamiętnienia Sobiboru”.
…Leon Feldhendler, jeden z inicjatorów ucieczki z Sobiboru powiedział: „Jeśli ktokolwiek przeżyje, niech powie całemu światu co tu się działo…” historia musi się opowiadać, pamięć o tamtych czasach powinna być ciągle żywa. Ale nie o nienawiść i ciągły żal tu chodzi. Powinniśmy uczyć się pokory i wrażliwości właśnie na gruzach II Wojny Światowej...
Anna Szwalikowska
Premiera: 05.08.2016r.
Czas trwania: 25 minut
OKO w OKO ---> Obchody 10-lecia Teatru OKO
Festiwal Wyżyna Teatralna jest objęty Honorowym Patronatem Marszałka Województwa Lubelskiego
